Selerowa przekładanka znana również jako celeriac gratin

Kiedy wybierałem się na jeden z moich pierwszych egzaminów semestralnych do Torunia, moja mama wpadła na pomysł, że mogę spotkać się tam z jej znajomą i u niej zatrzymać. Problem jednak polegał na tym, że to była nowa znajoma a ja nigdy jej nie widziałem. Umiałem jednak już obsługiwać telefon więc zadzwoniłem, żeby umówić się na spotkanie…

- Dzień dobry, mówi Arek, chciałbym się z panią umówić…na spotkanie…
- Cześć, mów mi Krystyna, powiedz gdzie chcesz się spotkać…
- Fosa Staromiejska, Wydział Prawa, O 11-tej przed wejściem.
- Dobrze, ale jak się rozpoznamy?
- Ja mam długie blond włosy, niebieskie buty, obcisłe spodnie i żółty parasol, który co 20 sekund będę podnosił w górę… hehe…
- ?!?! haha ( nerwowy śmiech połączony z lekkim szokiem, ale gra twardo…) A ja…chyba cię rozpoznam…

Zgodnie z ustaleniami czekałem na nią w umówionym miejscu. Ja wyglądałem tak jak ustaliliśmy i machałem parasolem, kiedy podeszła do mnie atrakcyjna trzydziestoparolatka…Tak narodziła się nasza kilkuletnia znajomość i przyjaźń podtrzymywana częstymi spotkaniami, dzięki, której włączyłem się w ciekawą sieć towarzyskich zależności, jednocześnie stając się idolem jej nastoletniego syna hehe.


Pewnego wieczoru kiedy siedzieliśmy u Krystyny z grupą znajomych, przyszedł jeden z moich wykładowców z nową ”narzeczoną”…sytuacja stała się chwilowo lekko kwadratowa, ale szybko została opanowana naszym profesjonalnym podejściem. Bez słów ustaliliśmy zasady gry…jak ukrywający się kochankowie hehe. Za dnia Pan Doktor, wieczorem Andrzej po prostu Andrzej…Na szczęście nie ukończyłem tych studiów . Nie mogę być więc posądzony o kumoterstwo…uffff!


Po paru miesiącach znajomości, stojąc rano w kuchni, oparta o kuchenkę, oświetlona pięknym, porannym światłem, podkreślającym jej urodę, Krystyna spojrzała na mnie i… odważyła się powrócić do naszego pierwszego spotkania…
- Wiesz- powiedziała jakby wahając się czy to wypada- wtedy kiedy zobaczyłam Cię po raz pierwszy…


Patrzyłem na nią bez słowa. Wyglądała naprawdę pięknie w granatowych dżinsach i czarnej koszulce na ramiączkach…

- Pomyślałam, że…
- że…
- …że jest dobrze…bo kiedy zadzwoniłeś i powiedziałeś jak będziesz wyglądał…Naprawdę zastanawiam się czy dobrze robię idąc na to spotkanie…Myślałam, że spotkam jakiego odlota, wariata…niebieskie buty, żółty parasol-nie!!, ale…fajnie, że jesteś.
- Zrobić Ci kanapkę?...


Moje życie wtedy było jedną wielką układanko-przekładanką toczącą się między pracą w Trójmieście, weekendowym mieszkaniem w Olsztynie i studiami w Toruniu…, ale było naprawdę fajnie…tak jak lubię hehe! Dużo akcji!

Selerowa przekładanka znana również jako celeriac gratin
(4-6 porcji)


400ml śmietanki kremówki
1-2 ząbki czosnku (lekko rozgniecione)
½ kg obranego korzenia selera
25g masła
Sól
Świeżo mielony pieprz
-starty żółty ser Gruyere lub Cheddar (opcja)

W małym garnku zagotuj śmietankę i czosnek. Zdejmij z ognia i odstaw.
Korzeń selera potnij na 2-3 milimetrowe plastry.
Posmaruj małą, głęboką blachę do pieczenia masłem i lekko dopraw solą i pieprzem.


Ułóż plastry selera tak żeby na siebie trochę zachodziły (jak łuski) i posyp solą i pieprzem. Połóż kolejne warstwy w ten sam sposób. Moim zdaniem najlepsza grubość tej zapiekanki to 2-3 cm (6-7 warstw).


Zalej śmietaną, ale tylko tak, aby ostatnia warstwa lekko wystawała nad poziom płynu. Przyciśnij czymś ciężkim przez chwilę. Posyp serem, jeżeli używasz.


Przykryj folią aluminiową i piecz w temperaturze 220ºC przez 15 minut a następnie zdejmij folię i piecz następne 30 minut lub aż seler będzie miękki (wbij nóż), zbrązowiony na górze a śmietanka zamieni się w gęsty sos.


* żółty parasol dostałem od kogoś nieznajomego dzień wcześniej w autobusie.