Świńskie inspiracje

Wujek Michał urodził się na początku ubiegłego wieku w Detroit. Nie dane było mu jednak doświadczyć amerykańskiego snu. Wrócił z pełnymi nadziei rodzicami do nowo powstałej Polski jako mały chłopiec. Jednak, mimo polskiej krwi i kości, Ameryka odcisnęła swoje piętno. Przywiózł ze sobą ducha wolności i innowacyjności za co słono zapłacił w czasach stalinowskich. Nie poddał się jednak systemowi. Postanowił się od niego odizolować i stworzyć swój własny świat. Zamieszkał na końcu świata, otoczony lasem i dziką przyrodą, z dala od ludzi.

Był ekscentrycznym wizjonerem, dzielącym się swoimi przemyśleniami na regularnych spotkaniach z rodziną (pamiętam, że było to trochę surrealistyczne), która siedziała w milczeniu słuchając każdego słowa jak zaklęcia. Żył samowystarczalnie, zapisując swoje idee lub po prostu je realizując. Jedną z nich było wyhodowanie krzyżówki świni leśnej z domową. Udało mu się. Pamiętam, że miał całkiem spore stadko łaciatych świnek biegających po wielkiej zagrodzie, które co jakiś czas uciekały do lasu i wracały niekoniecznie w tej samej liczbie. Niestety nie pamiętam smaku ich mięsa, ale podobno było pyszne.

Za domem miał ogródek pełen warzyw rosnących według zasady tylko silni przetrwają i parę owocowych drzew. Groszek i fasolkę zrywaliśmy prosto z grządki i upychaliśmy po kieszeniach, bacznie obserwowani przez mocno udomowionego, białego konia.

Główną inspiracją dzisiejszego dania była moja słabość do chorizo, ale także prześladująca mnie myśl, że wspólnym mianownikiem regionalnych kuchni europejskich jest danie składające się z wieprzowiny, zielonych warzyw i ziemniaków lub fasoli, wszędzie serwowanych jako coś regionalnego i unikalnego…

Biała fasola cannellini z chorizo i pieczoną papryką
(4-5 porcji)

500g namoczonej białej fasoli cannellini (lub innej białej fasoli)
120g chorizo (pocięte w kostkę)
2 szalotki lub ½ białej cebuli (drobno pokrojone)
4-5 ząbków czosnku (drobno pokrojone)
½ gwiazdki anyżu
50 ml cydru*
Wywar warzywny
1 pieczona papryka**
2 pomidory (pokrojone w kostkę)
Łyżka posiekanej natki pietruszki
5 posiekanych liści szałwii
Masło (opcja)
Olej do smażenia
Sól morska
Świeżo zmielony pieprz


Rozgrzej trzy łyżki oleju, dodaj chorizo i smaż aż się zbrązowi a następnie wyjmij je i odstaw. Na aromatyzowanym chorizo oleju podsmaż szalotki i czosnek aż lekko zmiękną. Wlej cydr i zredukuj go do ¼ ilości, następnie wrzuć fasolę, wlej wywar (tyle, żeby przykryć fasolę) i dodaj anyż. Gotuj aż fasola będzie miękka (około godziny), uważając, żeby wywar za mocno nie odparował, uzupełniając go w razie potrzeby (celem jest uzyskanie lekko zagęszczonego sosu – nie wodnistego). Dodaj chorizo, posól i popieprz. Na 5 minut przed podaniem dodaj paprykę i pomidory. Wymieszaj, zagotuj, dodaj łyżkę masła i wymieszaj ponownie. Wrzuć zioła. Sprawdź czy nie potrzeba więcej soli lub pieprzu.


Podawaj z kotletem wieprzowym i brokułami lub innymi zielonymi warzywami.


* Cydr możesz zastąpić białym winem.
**Rozgrzej piekarnik do 190-200ºC, polej paprykę małą ilością oliwy i piecz aż skórka będzie przypalona. Przełóż do miseczki i przykryj folią plastykową. Kiedy ostygnie, obierz ze skórki i potnij w paski.